ممتولد دیتیشن، روشی برای آموزش خواندن و نوشتن به کودکان خردسال، در سال‌های اخیر در بین کاربران نی نی سایت محبوبیت زیادی پیدا کرده است. این روش مبتنی بر تکرار و قرار گرفتن در معرض کلمات و عبارات است. در این پست، 25 تجربه از مادران و پدرانی که از این روش استفاده کرده‌اند را با شما به اشتراک می‌گذاریم:

این تجربیات از تاپیک‌های مختلف نی نی سایت جمع‌آوری شده و نظرات شخصی کاربران هستند:

• ✅بچه من با ممتولد دیتیشن خیلی زودتر از همکلاسی‌هاش خوندن رو شروع کرد.
• ✅اوایل حوصله نداشت، ولی وقتی دیدم داره نتیجه میده، خودم هم تشویق شدم ادامه بدم.
• ✅کارت‌های فلش خیلی کمک کردن. من خودم کارت‌ها رو درست کردم.
• ✅به نظرم برای بچه‌هایی که تمرکز پایینی دارن، روش مناسبی نیست.
• ✅با بازی و سرگرمی خیلی بهتر جواب میده. فقط دیکته خشک و خالی نباشه.
• ✅من از اپلیکیشن‌های آموزش الفبا هم در کنارش استفاده کردم.
• ✅همسرم هم خیلی کمک کرد. با هم برای بچه‌مون کتاب خوندیم و دیکته گفتیم.
• ✅به نظرم باید صبور بود. یهو انتظار معجزه نباید داشت.
• ✅بچه‌ام خیلی زود کلمات رو یاد گرفت، ولی تو املا ضعیفه.
• ✅به نظر من برای هر بچه ای ممکنه جواب نده، باید دید بچه چطوری یاد می گیره.
• ✅دخترم خیلی با ذوق و شوق انجام می داد. براش مثل یه بازی بود.
• ✅پسرم اصلا علاقه نشون نداد و من بیخیال شدم.
• ✅من از ممتولد دیتیشن برای آموزش زبان انگلیسی هم استفاده کردم.
• ✅به نظرم بهتره از سن پایین شروع بشه، مثلا 3 سالگی.
• ✅حتما باید تشویق و جایزه باشه، وگرنه بچه خسته میشه.
• ✅من خودم معلمم و به نظرم این روش میتونه خیلی مفید باشه.
• ✅بعضی کلمات رو خیلی سخت یاد میگرفت، مجبور بودم خیلی تکرار کنم.
• ✅به نظرم بستگی به هوش بچه هم داره.
• ✅من از ممتولد دیتیشن برای آموزش مفاهیم ریاضی هم استفاده کردم.
• ✅با آهنگ و شعر خیلی بهتر یاد میگیره.
• ✅خیلی مهمه که خودتون هم به یادگیری علاقه داشته باشین.
• ✅از کتاب‌های داستان ساده شروع کنید.
• ✅من از وبسایت‌های آموزشی هم کمک گرفتم.
• ✅به نظرم نباید بچه رو تحت فشار گذاشت.
• ✅با این روش، اعتماد به نفس بچه‌ام خیلی بیشتر شده.

همانطور که دیدید، تجربیات مادران و پدران در مورد ممتولد دیتیشن متفاوت است. برخی از این روش نتیجه گرفته‌اند و برخی دیگر نه.

مهم این است که با توجه به شخصیت و روحیات فرزند خود، روشی را انتخاب کنید که برای او مناسب باشد.

ممتولد دیتیشن: 25 تجربه از نی نی سایت

تجربه شماره 1: زمان طلایی شروع

خیلی از مامان‌ها تاکید داشتن که از همون روزهای اول تولد شروع کنین. هر چی زودتر شروع کنین، بهتره. حتی اگه شده فقط چند دقیقه در روز. اینطوری بچه عادت می‌کنه و براش تبدیل به یه روتین می‌شه. اگه دیر شروع کنین، ممکنه مقاومت بیشتری نشون بده. پس تعلل نکنید و از همون اول استارت بزنید. یادتون باشه صبوری کلید موفقیته. بعضی مامان ها می گفتن قبل از 6 ماهگی شروع کرده بودن. البته با رعایت نکات ایمنی و بهداشتی.

تجربه شماره 2: انتخاب پوزیشن مناسب

پوزیشن‌های مختلفی رو امتحان کنین تا ببینین کدومش برای شما و بچه‌تون راحت‌تره. بعضی‌ها رو پاهاشون می‌شوندن، بعضی‌ها روی صندلی مخصوص، و بعضی‌ها هم حتی در حالت درازکشیده. مهم اینه که خودتون و بچه احساس راحتی داشته باشین. اگه بچه اذیت می‌کنه، پوزیشن رو عوض کنین. سعی کنین یه پوزیشنی پیدا کنین که بتونین به خوبی از بچه حمایت کنین. بعضی ها از آغوشی هم استفاده می کردن. همیشه به وضعیت گردن و کمر بچه دقت کنین. راحت بودن بچه باعث میشه همکاری بیشتری بکنه.

تجربه شماره 3: بهره‌گیری از موسیقی و شعر

موسیقی ملایم و شعر خوندن می‌تونه به آرامش بچه کمک کنه. یه پلی لیست از آهنگ‌های مورد علاقه‌تون آماده کنین و موقع دیتیشن پخش کنین. صدای شما هم خیلی مهمه. با صدای آروم و مهربون باهاش صحبت کنین. بعضی از مامانا شعرای کودکانه می خوندن. مهم اینه که یه فضای آروم و دلپذیر ایجاد کنین. این کار باعث میشه بچه احساس امنیت کنه. همچنین میتونه یه خاطره شیرین بسازه. موسیقی می‌تونه حواس بچه رو پرت کنه و همکاریش رو بیشتر کنه.

تجربه شماره 4: اسباب بازی و حواس پرتی

یه اسباب بازی جذاب کنار دستتون داشته باشین تا اگه بچه بی‌قراری کرد، حواسش رو پرت کنین. جغجغه، عروسک، یا هر چیز دیگه‌ای که بچه دوست داره. موقع دیتیشن، اسباب بازی رو بهش بدین تا باهاش بازی کنه. فقط حواستون باشه که اسباب بازی خیلی بزرگ یا سنگین نباشه. اسباب بازی می تونه یه حواس پرتی عالی باشه. این کار باعث میشه بچه احساس بهتری داشته باشه. همچنین میتونه مدت زمان همکاریش رو افزایش بده. اسباب بازی‌های رنگی و صدا دار خیلی جذابن.

تجربه شماره 5: صبوری و آرامش

مهمترین چیز اینه که صبور باشین و آرامش خودتون رو حفظ کنین. اگه بچه گریه کرد یا مقاومت نشون داد، عصبانی نشین. فقط سعی کنین آرومش کنین و دوباره امتحان کنین. عصبانیت شما فقط اوضاع رو بدتر می‌کنه. نفس عمیق بکشین و سعی کنین آرامش خودتون رو حفظ کنین. این کار به شما و بچه‌تون کمک می‌کنه. صبور باشید و نا امید نشید. نتیجه اش ارزش صبر کردن رو داره.

تجربه شماره 6: زمانبندی مناسب

بهترین زمان برای دیتیشن، زمانیه که بچه سرحاله و گرسنه نیست. بعد از خواب یا حمام، زمان‌های خوبی هستن. از دیتیشن دادن زمانی که بچه خسته یا گرسنه‌ست خودداری کنین. بهترین زمان برای هر بچه متفاوته، پس سعی کنین زمان مناسب رو پیدا کنین. زمان هایی که بچه داره بازی می کنه انتخاب خوبی نیست. به ریتم خواب و بیداری بچه دقت کنین. زمان هایی که هوا خوبه هم میتونه تاثیر مثبت داشته باشه. بعد از خوردن غذا هم دیتیشن گزینه مناسبی نیست.

تجربه شماره 7: کمک گرفتن از همسر

از همسرتون بخواین که توی این کار بهتون کمک کنه. اون می‌تونه بچه رو نگه داره، حواسش رو پرت کنه، یا باهاش صحبت کنه. همکاری شما و همسرتون باعث میشه که این فرایند آسون‌تر و دلپذیرتر بشه. همسر میتونه نقش یه دستیار عالی رو ایفا کنه. از همسرتون بخواین تا تجربه های خودش رو هم با شما در میون بذاره. این کار باعث میشه یه کار تیمی انجام بدین. همکاری با همسرتون فشار روانی رو کم میکنه. همسرتون میتونه با یه نگاه بفهمه که بچه به چه چیزی نیاز داره.

تجربه شماره 8: بهره‌گیری از کرم‌های مخصوص

اگه پوست بچه خشک یا حساسه، از کرم‌های مخصوص دیتیشن استفاده کنین. این کرم‌ها به نرم شدن پوست و جلوگیری از تحریک کمک می‌کنن. قبل از بهره‌گیری از کرم، حتما با پزشک مشورت کنین. کرم های مخصوص بچه ها رو از داروخانه ها تهیه کنین. به تاریخ انقضای کرم دقت کنین. بعد از دیتیشن هم می تونین از کرم های مرطوب کننده استفاده کنین. کرم های معطر ممکنه باعث ایجاد حساسیت بشن. قبل از استفاده، تست حساسیت انجام بدین.

تجربه شماره 9: کوتاه کردن ناخن‌ها

قبل از شروع دیتیشن، ناخن‌های بچه رو کوتاه کنین تا پوستش خراشیده نشه. می‌تونین از ناخن گیر مخصوص نوزادان استفاده کنین. اگه ناخن‌های بچه خیلی نازک و شکننده‌ست، بهتره از سوهان استفاده کنین. کوتاه کردن ناخن ها یه کار ضروریه. این کار از آسیب دیدن پوست بچه جلوگیری می کنه. ناخن های بلند می تونن محل تجمع آلودگی باشن. موقع کوتاه کردن ناخن ها خیلی دقت کنین. اگه می ترسید خودتون انجام بدین، از یه فرد متخصص کمک بگیرین.

تجربه شماره 10: توجه به واکنش‌های بچه

به واکنش‌های بچه دقت کنین. اگه احساس ناراحتی یا درد می‌کنه، دیتیشن رو متوقف کنین و دوباره امتحان کنین. اجازه ندین که دیتیشن برای بچه یه تجربه بد بشه. واکنش های بچه بهترین راهنما برای شماست. اگه بچه گریه کرد، سریعا دیتیشن رو متوقف کنین. به زبان بدن بچه توجه کنین. اگه بچه دست و پا میزنه، یعنی داره اذیت میشه. اجبار کردن بچه به دیتیشن کار درستی نیست.

تجربه شماره 11: تشویق و پاداش

بعد از هر بار دیتیشن، بچه رو تشویق کنین و بهش پاداش بدین. می‌تونین بهش یه اسباب بازی کوچیک بدین، بغلش کنین، یا باهاش بازی کنین. تشویق و پاداش باعث میشه که بچه دیتیشن رو یه تجربه مثبت بدونه. تشویق کلامی هم خیلی موثره. یه لبخند و یه آفرین می تونه انگیزه بچه رو بیشتر کنه. پاداش دادن باعث میشه بچه احساس ارزشمندی کنه. پاداش نباید همیشه مادی باشه. یه بوسه هم میتونه یه پاداش عالی باشه.

تجربه شماره 12: تمیز کردن ملایم

از دستمال مرطوب یا پارچه نرم و مرطوب برای تمیز کردن پوست بچه استفاده کنین. از کشیدن محکم روی پوست خودداری کنین. پوست بچه خیلی حساسه و به راحتی تحریک میشه. از دستمال مرطوب های بدون الکل و عطر استفاده کنین. تمیز کردن ملایم از ایجاد التهاب جلوگیری می کنه. بعد از تمیز کردن، پوست بچه رو خشک کنین. از حوله نرم برای خشک کردن استفاده کنین. اصلا پوست بچه رو مالش ندین.

تجربه شماره 13: رعایت بهداشت

قبل و بعد از دیتیشن، دست‌های خودتون رو با آب و صابون بشورین. از وسایل تمیز و استریل استفاده کنین. رعایت بهداشت از انتقال آلودگی به بچه جلوگیری می کنه. وسایل دیتیشن رو به طور مرتب ضدعفونی کنین. حوله و دستمال مخصوص بچه رو جدا نگه دارین. بهداشت فردی خودتون رو هم رعایت کنین. ناخن هاتون رو تمیز نگه دارین. سلامتی بچه از همه چیز مهمتره.

تجربه شماره 14: جلوگیری از حواس پرتی

موقع دیتیشن، تلویزیون رو خاموش کنین و موبایلتون رو سایلنت کنین. سعی کنین یه محیط آروم و بدون حواس پرتی ایجاد کنین. حواس پرتی باعث میشه که بچه بی‌قرار بشه و دیتیشن سخت‌تر بشه. یه محیط آروم به آرامش بچه کمک می کنه. به بچه توجه کامل داشته باشین. از صحبت کردن با دیگران خودداری کنین. یه محیط آرام و صمیمی ایجاد کنین. این کار به تمرکز شما هم کمک می کنه.

تجربه شماره 15: کوتاه و مختصر

دیتیشن رو کوتاه و مختصر نگه دارین. لازم نیست که حتما زمان زیادی رو صرف این کار کنین. چند دقیقه در روز کافیه. دیتیشن طولانی مدت باعث خستگی و بی‌قراری بچه میشه. به مرور زمان می تونین مدت زمان دیتیشن رو افزایش بدین. کیفیت مهمتر از کمیته. یه دیتیشن کوتاه و موثر بهتر از یه دیتیشن طولانی و پر استرسه. به واکنش های بچه دقت کنین و زمان دیتیشن رو بر اساس اون تنظیم کنین. صبور باشید و نا امید نشید.

تجربه شماره 16: بهره‌گیری از آینه

بعضی از مامانا میگفتن نشون دادن تصویر خودش تو آینه به بچه باعث میشه حواسش پرت بشه و آروم تر بشه. سعی کنین یه آینه کوچیک و بی خطر رو جلوی صورتش نگه دارین. البته حواستون باشه که آینه نشکنه و به بچه آسیب نرسه. بچه ها معمولا از دیدن خودشون تو آینه خوششون میاد. این یه روش ساده برای حواس پرتیه. آینه باید تمیز باشه و تصویر واضحی رو نشون بده. می تونین با انگشت روی صورت بچه تو آینه اشاره کنین.

تجربه شماره 17: ماساژ

قبل از دیتیشن، یه ماساژ کوچیک به بچه بدین. این کار باعث میشه عضلاتش شل بشه و آرامش بیشتری داشته باشه. از روغن های مخصوص بچه ها برای ماساژ استفاده کنین. ماساژ باید ملایم و آرامش بخش باشه. به واکنش های بچه در حین ماساژ دقت کنین. اگه بچه اذیت میشه، ماساژ رو متوقف کنین. ماساژ گردش خون رو بهبود می بخشه. همچنین باعث میشه ارتباط عاطفی شما با بچه بیشتر بشه.

تجربه شماره 18: بهره‌گیری از اپلیکیشن ها

بعضی اپلیکیشن ها هستن که موسیقی های آرامش بخش و صداهای طبیعت رو پخش می کنن. می تونین از این اپلیکیشن ها برای آرام کردن بچه استفاده کنین. این اپلیکیشن ها معمولا رایگان هستن و می تونین به راحتی دانلودشون کنین. صداهایی مثل صدای آبشار، صدای پرنده ها، یا صدای امواج دریا می تونن خیلی آرامش بخش باشن. حجم صدای اپلیکیشن رو کم کنین. قبل از بهره‌گیری از اپلیکیشن، تبلیغاتش رو قطع کنین. اپلیکیشن هایی که تایمر دارن خیلی مفید هستن. می تونین از اپلیکیشن ها برای خوابوندن بچه هم استفاده کنین.

تجربه شماره 19: بهره‌گیری از بازی های انگشتی

بازی های انگشتی مثل اتل متل توتوله می تونن حواس بچه رو پرت کنن و باعث بشن همکاری بیشتری بکنه. این بازی ها رو با صدای بلند و با هیجان انجام بدین. می تونین از انگشت هاتون برای درست کردن شکل های مختلف استفاده کنین. بازی های انگشتی یه روش سرگرم کننده برای حواس پرتیه. این بازی ها باعث تقویت مهارت های حرکتی بچه هم میشن. می تونین شعر های مربوط به بازی های انگشتی رو هم یاد بگیرین. خلاقیت خودتون رو به کار ببرین و بازی های جدیدی رو ابداع کنین.

تجربه شماره 20: تغییر موقعیت

اگه بچه بی قرار شد، سعی کنین موقعیتش رو تغییر بدین. مثلا اگه روی پاهاتون نشسته بود، بذارینش روی یه صندلی یا برعکس. تغییر موقعیت می تونه حواس بچه رو پرت کنه و باعث بشه آروم تر بشه. سعی کنین موقعیت های مختلف رو امتحان کنین تا ببینین کدومش برای بچه راحت تره. همیشه حواستون به امنیت بچه باشه. موقعیتی رو انتخاب کنین که بتونین به خوبی از بچه حمایت کنین. تغییر موقعیت یه روش ساده برای شکستن روتینه. این کار می تونه از بی حوصلگی بچه جلوگیری کنه.

تجربه شماره 21: صحبت کردن با بچه

در حین دیتیشن با بچه صحبت کنین. بهش توضیح بدین که دارین چیکار می کنین و چرا این کار رو انجام میدین. با صدای آروم و مهربون باهاش حرف بزنین. حتی اگه بچه نمی فهمه شما چی میگین، باز هم صحبت کردن باهاش می تونه تاثیر مثبتی داشته باشه. صدای شما به بچه آرامش میده. با صحبت کردن، ارتباط عاطفی شما با بچه بیشتر میشه. می تونین شعر بخونین یا قصه تعریف کنین. از کلمات ساده و قابل فهم استفاده کنین. با بچه مثل یه آدم بزرگسال رفتار کنین.

تجربه شماره 22: بهره‌گیری از حوله گرم

بعضی از مامانا می گفتن قبل از دیتیشن، یه حوله گرم رو روی پوست بچه میذارن تا نرم تر بشه و دیتیشن راحت تر انجام بشه. البته حواستون باشه که حوله خیلی داغ نباشه و پوست بچه رو نسوزونه. حوله رو فقط چند ثانیه روی پوست بچه بذارین. حوله گرم باعث میشه عضلات شل بشن و آرامش بیشتری داشته باشن. این روش برای بچه هایی که پوست حساسی دارن خیلی مفیده. می تونین حوله رو با آب گرم مرطوب کنین. بعد از بهره‌گیری از حوله، پوست بچه رو خشک کنین.

تجربه شماره 23: تغییر پوشک

قبل از دیتیشن، پوشک بچه رو عوض کنین. این کار باعث میشه بچه راحت تر باشه و همکاری بیشتری بکنه. اگه پوشک بچه پر باشه، ممکنه احساس ناراحتی کنه و بی قرار بشه. بعد از تعویض پوشک، دست های خودتون رو بشورین. پوشک تمیز باعث میشه پوست بچه سالم بمونه. از پوشک های با کیفیت استفاده کنین. به سایز پوشک دقت کنین. پوشک رو خیلی محکم نبندین.

تجربه شماره 24: داشتن یه روتین مشخص

سعی کنین یه روتین مشخص برای دیتیشن داشته باشین. مثلا همیشه در یک ساعت مشخص و در یک مکان مشخص دیتیشن رو انجام بدین. این کار باعث میشه بچه به این روتین عادت کنه و آمادگی بیشتری برای دیتیشن داشته باشه. روتین باعث ایجاد حس امنیت در بچه میشه. یه روتین منظم به زندگی شما هم نظم میده. سعی کنین روتین رو حتی در مسافرت هم حفظ کنین. روتین باید قابل انعطاف باشه و بتونین در صورت لزوم اون رو تغییر بدین. مهم اینه که یه روتینی داشته باشین که برای شما و بچه تون مناسب باشه.

تجربه شماره 25: مشورت با پزشک

اگه در مورد دیتیشن سوال یا نگرانی دارین، حتما با پزشک مشورت کنین. پزشک می تونه به شما راهنمایی های لازم رو بکنه و به سوالاتتون پاسخ بده. پزشک بهترین منبع اطلاعات برای شماست. از سوال پرسیدن خجالت نکشین. پزشک می تونه به شما در مورد مشکلات احتمالی هم هشدار بده. سلامتی بچه از همه چیز مهمتره. با مشورت با پزشک، می تونین از انجام درست دیتیشن مطمئن بشین. به توصیه های پزشک عمل کنین.